lingvo.wikisort.org - LenguaEl ecuo (del latín æquī '[los] ecuos') era una lengua osco-umbra hablada en el área habitada por el antiguo pueblo itálico de los ecuos (en las colinas Albanas, al noreste de Lacio) entre el siglo V a. C. y el III a. C.
Ecuo |
---|
Hablado en |
Antigua Italia |
---|
Región |
Noreste de Lacio, (península itálica) |
---|
Hablantes |
Lengua muerta |
---|
Familia |
Indoeuropeo
Itálico
Osco-umbro
Ecuo |
---|
Escritura |
Alfabeto latino |
---|
Códigos |
---|
ISO 639-3 |
xae |
---|

El ecuo es de una de las variantes itálicas del área I7 del mapa.
|
|
Si bien está clara su filiación osco-umbra, no lo está su pertenencia al subgrupo osco y al umbro dado que el su testimonio se limita a una inscripción escrita en alfabeto latino que recoge la ofrenda de un magistrado a una divinidad asociada con la extinción del fuego.
Inscripciones
El ecuo está escasamente documentado por dos inscripciones. La publicación de Conway de las inscripciones en itálico agrega un glosario de varios nombres de lugares y varias docenas de nombres personales, pero no distingue cuáles de estos son ciertamente endónimos y cuáles son exónimos latinos utilizados por la población de habla latina. Es posible que hubieran sido iguales en ambos casos, pero tal hipótesis sigue sin probarse.
La inscripción de Alba Fucens en una placa de bronce con la inscripción ALBSI PATRE. Conway reconstruye la primera palabra como * albe (n) si, un caso dativo. Por otra parte Baldi traduce el texto al latín como Albano patri, dos dativos, y al español como "El padre Albano".
El segundo documento son las inscripciones de Cliternia (Capradosso) en Petrella Salto, dos piedras inscritas en un manantial disociado del contexto por la naturaleza (rodaba colina abajo). El texto dice:
Inscripción ecua I
- Via inferior privatast Titus Umbreni feilius Cai
- precario itur pecus plostrum ni quis agat.
En latín:
- Via inferior privaverit Titus Umbreni filius Cai
- precario itur pecus plaustrum ne cois agat.
En español:
- La vía inferior privaría Tito Umbreno hijo de Caio,
- precario ir en carro de ganado, ni actúa encuentros.
Inscripción ecua II:
- Pomposius meddis state talio donum dedid Herenius meddis tous nuersens Hereclei prufatted.
En latín:
- Pomposius magistratus statae merito donum dedit Herenius magistratus totus nodans Herculi probavit.
En español:
- Ha estado el magistrado Pomposio que dio el don merecido al magistrado Herenius todo el nodo, Hércules probará.
Bibliografía
- Giacomo Devoto, Gli antichi Italici, 2º ed. Firenze, Vallecchi, 1951.
- Vittore Pisani, Le lingue dell'Italia antica oltre il latino, Torino, Rosenberg & Sellier, 1964. ISBN 978-88-7011-024-1
На других языках
[de] Äquische Sprache
Die äquische Sprache wurde im antiken Italien von den Aequern gesprochen, die in Mittelitalien nördlich des Fuciner Sees siedelten. Sie gehört zur umbrischen Gruppe der italischen Sprachen[1] und ist eng mit der marsischen und volskischen Sprache verwandt.
[en] Aequian language
Aequian is an extinct Italic language presumed spoken by the people the Romans termed Aequi and Aequicoli living in the Alban hills of northeast Latium and the central Apennines east of them during the early and middle Roman Republic; that is, approximately from the 5th to the 3rd century BC, when they were defeated by the armies of Rome and were subsequently Romanized. As the area was heavily colonized by Latin speakers from Rome, most of the inscriptions from there are in Latin. Two undated inscriptions appear to be in a different dialect, termed Aequian by the scholars with the presumption that in fact they represent the language of the entire pre-Roman tribe. Not enough text survives to deduce any more than that it belonged to the Italic branch of the Indo-European language family.
- [es] Idioma ecuo
[fr] Èque
L’èque est une langue sabellique[1] éteinte, présumée parlée par les Èques, un peuple italique du nord-est du Latium antique et de l'Apennin central au Ve siècle av. J.-C..
[ru] Эквский язык
Э́квский язы́к — мёртвый язык из группы италийских языков. Носителями языка был народ, который римляне называли эквы или эквиколы, живший в Альбанских горах на северо-востоке Лация и в центральной части Апеннин к востоку от римлян во времена ранней и средней Римской республики, то есть около V—III вв. до н. э., после чего эквы были разгромлены римлянами и романизованы.
Текст в блоке "Читать" взят с сайта "Википедия" и доступен по лицензии Creative Commons Attribution-ShareAlike; в отдельных случаях могут действовать дополнительные условия.
Другой контент может иметь иную лицензию. Перед использованием материалов сайта WikiSort.org внимательно изучите правила лицензирования конкретных элементов наполнения сайта.
2019-2025
WikiSort.org - проект по пересортировке и дополнению контента Википедии